امام صادق علیه السلام : گناهی که نعمت ها را تغییر مى دهد، تجاوز به حقوق
دیگران است. گناهى که پشیمانى مى آورد، قتل است. گناهى که گرفتارى ایجاد
مى کند، ظلم است. گناهى که آبرو مى بَرد، شرابخوارى است. گناهى که جلوى
روزى را مى گیرد، زناست. گناهى که مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با
خویشان است. گناهى که مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تیره و تار مى
کند، نافرمانى از پدر و مادر است.
اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَیِّیرُ النِّعَمَ البَغىُ وَ الذُّنوبُ التَّى
تورِثُ النَّدَمَ القَتلُ وَ الَّتى تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ وَالَّتى
تَهتِکُ السُّتورَ شُربُ الخَمرِ وَ الَّتى تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا وَ
الَّتى تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطیعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ
وَ تُظلِمُ الهَواءَ عُقوقُ الوالِدَینِ؛
علل الشرایع ج 2، ص 584
امام باقر علیه السلام: به راستى که خداوند عزوجل براى شر قفل هایى گذارد و
کلید آن قفل ها را شراب قرار داد و دروغ از شراب بدتر است.
اِنَّ اللّه عَز َّو َجَلَّ لِلشَّرِّ اَقفالاً وَ جَعَلَ مَفاتیحَ تِلکَ الاَقفالِ الشَّرابَ وَ الکَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرابِ؛
(کافى، ج 2، ص 338، ح 3)
امام هادى علیه السلام: گلایه کردن کلید سرسنگینى و بهتر از کینه است.
اَلعِتابُ مِفتاحُ الثِّقالِ وَالعِتابُ خَیرٌ مِنَ الحِقدِ؛
(بحارالأنوار، ج78، ص369، ح4)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله : آیا مى دانید غیبت چیست؟ عرض کردند: خدا و
پیامبر او بهتر مى دانند. فرمودند: این که از برادرت چیزى بگویى که دوست
ندارد. عرض شد: اگر آنچه مى گویم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى
گویى در او باشد، غیبتش کرده اى و اگر آنچه مى گویى در او نباشد، به او
تهمت زده اى.
أَتَدرونَ مَا الغیبَةُ؟ قالوا: اَللّه ُ وَرَسولُهُ أَعلَمُ، قالَ:
ذِکرُکَ أَخاکَ بِما یَکرَهُ قیلَ: أَرَأَیتَ إِن کانَ فى أَخى ما أَقولُ؟
قالَ: إِن کانَ فیهِ ما تَقولُ فَقَدِ اغتَبتُهُ وَإِن لَم یَکُن فیهِ ما
تَقولُ فَقَد بَهَتَّهُ؛
الترغیب والترهیب، ج3، ص515، ح31
امام على علیه السلام : هر کس چشم خود را [از نامحرم] فرو بندد، قلبش راحت مى شود.
مَنْ غَضَّ طَرْفَهُ اَراحَ قَلْبَهُ؛
غررالحکم، ح 9122
امام صادق علیه السلام : بهشتى ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.
اِنَّ لاِهلِ الجَنَّةِ اَربَعَ عَلاماتٍ: وَجهٌ مُنبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلبٌ رَحیمٌ وَ یَدٌ مُعطیَةٌ؛
مجموعه ورام، ج 2، ص 91
امام باقر علیه السلام : به راستى که این زبان کلید همه خوبى ها و بدى هاست پس شایسته است که مؤمن زبان خود را مُهر و موم کند، همان گونه که (صندوق) طلا و نقره خود را مُهر و موم مى کند.
اِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفتاحُ کُلِّ خَیرٍ وَ شَرٍّ، فَیَنبَغى لِلمُؤمِنِ اَن یَختِمَ عَلى لِسانِهِ کَما یَختِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ؛
امام على علیه السلام : قربانگاه عقلها غالبا در پرتو طمعها است.
اَکثَرُ مَصَارعِ العُقُولِ تَحتَ بُرُوقِ المَطَامِعِ؛
(محاضرات، ج1، ص251)
امام على علیه السلام : زکاتِ رفاه، نیکى با همسایگان و صله رحم است.
زَکوةُ الیَسارِ بِرُّ الجیرانِ وَ صِلَةُ الاَرحامِ؛
شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غررالحکم و دررالکلم ج4، ص106، ح5453
امام علی علیه السلام : آنچه دوست ندارى درباره ات گفته شود، درباره دیگران مگوى.
لا تَقُل ما لا تُحِبُّ أن یُقالَ لَکَ؛
بحارالأنوار ج 77، ص 132